«Ποιο τάχα να ‘ναι τ’ όνειρο», μια ταινία μικρού μήκους, παραγωγής του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας, που αποτέλεσε τη βάση εργασίας ενός εργαστηρίου με θέμα την καλλιέργεια Δεξιοτήτων ζωής, ειδικότερα, Δεξιοτήτων που συνδέονται με την Παγκόσμια Πολιτότητα και πιο συγκεκριμένα με τη «Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού» και αξιοποιήθηκε – παρουσιάστηκε, στα πλαίσια φιλοξενίας εταίρων στο σχέδιο Erasmus+.
Δυο λόγια για το θέμα που διαπραγματεύεται η ταινία
Τρομαγμένα, άγουρα, ανήλικα παιδιά που αναγκάζονται να ξεριζωθούν εξαιτίας πολέμων, καταπίεσης ή ανέχειας. Παιδιά τα οποία παρότι δικαιούνται ειδικού καθεστώτος προστασίας στις χώρες υποδοχής, βρίσκονται συχνά αντιμέτωπα με την αδιαφορία, την αυθαιρεσία και τον εξευτελισμό, που ακόμα και όσα προσπαθούν φιλότιμα να ενταχθούν πηγαίνοντας σχολείο, αντιμετωπίζουν όχι σπάνια βίαιες ξενοφοβικές και ρατσιστικές αντιδράσεις.
Παιδιά έρμαια, συχνά, μιας συμπεριφοράς μιας άσχημης εικόνας, που λέει περισσότερα από χίλιες χιλιάδες λέξεις για τη δυσανεξία μιας βολεμένης κοινωνίας απέναντι στην αλλότρια δυστυχία και διαφορετικότητα.
Όμως, – κι αυτό ας μην το ξεχνάμε, παιδιά έρμαια, ίδια με εκείνα του 1922 (Μικρά Ασία), ίδια με εκείνα του 1974 (Κύπρος), ίδια με τα σημερινά (Ουκρανία-Λωρίδα της Γάζας) , ίδια με αυτά που θα προκύψουν αύριο, ποιος ξέρει σε ποιο σημείο της Γης.
Δεν αρκεί απλά και μόνο να ευχόμαστε, αυτό το σημείο να μην είναι το δικό μας. Δεν υπάρχει τρόπος οριοθέτησης όταν αναφερόμαστε σε παιδικές ψυχές …
Μια ταινία μικρού μήκους του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας, που αποτελεί μια 13/λεπτη πορεία προς τη Συνάντηση. Τη Συνάντηση με την ανεστραμμένη εκδοχή της Οδύσσειας που διαδραματίζουν οι πρόσφυγες και συμπυκνώνεται σε ένα αφήγημα κατά το οποίο η Ιθάκη δεν είναι ο αέναος προορισμός, παρά μόνο η αφετηρία ενός ατέρμονου ταξιδιού. Η γενέθλια γη η οποία δεν θα περιμένει την επιστροφή. Δεν υπάρχει καν ο σκοπός της επιστροφής (δικαίωμα στη νοσταλγία). Αντίθετα, διαρκής αναζήτηση μιας νέας πατρίδας, ενώ φεύγουν, ταυτόχρονα προσφεύγουν, ζώντας σε μια κατάσταση μεθοριακότητας και αναμονής για έναν χώρο, έναν τόπο όπου θα γίνουν αποδεκτοί, όπου θα ζήσουν.
Η Διεύθυνση του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας ευχαριστεί όλους τους συντελεστές της ταινίας «Ποιο τάχα να ‘ναι τ’ όνειρο», όλους τους μαθητές ( Ρουσιάκη Βενετία, Γρηγορία Στρατή, Ειρήνη Ντραγκότι, Ελένη Φεζουλά, Έρικα Κομεσίδου, Καρατάσιου Ευγενία, Χασάν Θωμά, Ευδοκία Φιλαδερλή, και τους εκπαιδευτικούς (Χριστίνα Δημητριάδου, Γιώργο Δημητρίου, Ιωάννα Δημούλα, Χρυσόστομο Καπέτη), τις μητέρες Σοφία Ευθυμιάδου και Αριστέα Τολιοπούλου, καθώς και τις, σταθερά, συνοδοιπορούσες δάνειες δυνάμεις μας (Σοφία Παυλίδου/ σενάριο – σκηνοθεσία, Ειρήνη Κουρκούλη/ μουσική – φωνητικά), όχι τόσο για τις διακρίσεις που εξασφαλίζουν στο σχολείο μας όσο για το πάθος με το οποίο ¨δίνονται¨ στην προσπάθεια υπεράσπισης του χαρακτήρα και της παραγωγής αποτελεσμάτων, ενός επαρχιακού, ιδιαίτερου και πάνω απ’ όλα Δημόσιου Σχολείου.
Οι απονομές των βραβείων θα πραγματοποιηθούν στα Χανιά στο πλαίσιο του 12ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων τον Οκτώβριο του 2024). Θα είμαστε εκεί!
Τα πάντα για τη Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση του Νομού Ημαθίας.
